SOKAK LAMBASININ ALTINDA

Süslü kelimeler kullanmasını
 ben de bilirdim
İçinden çıkılmaz bir odaya düştüm dizlerimin üzerine
Sakin olamıyorum duvardaki tabloları gördükçe
Günler dahi sayılamıyor artık duvarlarda
Sürgün dahi olamıyoruz gönül rahatlığıyla
kalplere
Gölge oluyor sadece bulutlar iki tebbesümün üzerine
Ağır bir yükmüş gibi beli bükük taşıyorlar
 sevdaları sokakların delikanlıları
Sessiz olabilirsek belki
 mutlu olabiliriz
Herkesin ağzında aynı kelime
herkesin gidişindeyse farklı bir hüzün
Parklarda çocuklar fazladan umut soruyorlar
 iki salıncak arasına sığışmış arkadaşlıklarda
Bir genç bir kıza açılıyor
 sandalla koca okyanusa meydan okurcasına bir korku ama yüreğinde
Bazıları sessizce konusuyor
  Utanıyorlar seslerinin yalnızlığından
 belkide karşılarında kimsenin olmamasından
En korkuncuda ihanet ediyor bir kalp onu severken yetmiş üç milyon defa atmış olsa bile diğerine
Giderken haber verseydin keşke
 yolluk bi iki mısra koyardım gözlerine
Yolun uzun
 sıkı giyin
ve her zamanki gibi
Hoşça kal