CENAZE

Zaten,zatenlerle geçmiyor mu günlerimiz
Saatlerimizi emiklemiyor mu bir bebek gibi
Elinden tutup büyüttüğümüz kalplerimiz
Evet,kalplerimiz diyorum
  çünkü
Bir ahmağın yalnızca bir kalbi olabilir
Ya da hiçbir acıdan nasiplenmemiş
  kayıp ülke soylularının

Yazmayı bile unutuyor işte insan
Elini kolunu bağlayınca
Nereden geldiği habersiz
Elinde bir not yazan
  belki konuşmaktan dahi aciz
ufak bir çocuk
Ve kulağında bir ses gaipten
-Neden gaipten bilemiyor tabi o anda-
Ancak binebiliyor gideceği yere kadar o da
sonra indiriyor en karanlık güçler
  belki bazen varacağı yere dahi varmadan

Yaramazlık yapmadan
en azından şu güneş doğana kadar
Şu ana sancısını atlatana
Loğusadan çıkana kadar gökyüzü
-öğle vaktine doğru belki de-
Yağmura bırakırcasına
   her gün her gün
ezan okuyorlar imamlar
doğan bir Güneşin kulağına

Evet

Her doğana bakmadan
Ölüsünü gömüyor işte insan

Belki bir gün bize de düşer
Bir Güneşin cenazesini kaldırmak